Eergisteren weer op Nederlandse bodem geland. Van de zon in de regen.. Voelt echt weer Hollands aan.. :P Twee kampen gedaan, de eerste voor jongeren tussen de 15 en 25 en de tweede voor kinderen tussen de 7 en 14 (helaas konden we bij de tweede niet tot het einde blijven). Veel gezien, veel ervaren en beleeft. Kinderen die werden aangeraakt door God maar ook problemen. Auto's die stuk gingen.. klinkt dat niet bekend in de oren?? Helaas ook een groter probleem.. het probleem tussen Kroaten en Bosniers. Het is zelfs zo ver gekomen dat de groep Bosniers is vertrokken voordat het kamp afgelopen was. Dit was een klap voor ons allemaal. Het zit diep geworteld en dat kan niet zomaar veranderen er is echt herstel nodig tussen beide groepen. Naast dit alles hebben we genoten van alle kinderen/jongeren nieuwe contacten gemaakt en oude bekende weer terug gezien.
Toch blijft er bij mij een raar gevoel hangen. Vooral het feit dat de mensen het soms echt heel slecht hebben en dat de oorlog nog steeds een grote rol speelt, terwijl niemand dat buiten Kroatie lijkt op te merken. Kroatie is niet echt ver van Nederland maar in sommige gebieden is het nog steeds als een ontwikkelingsland. Maar je hebt natuurlijk ook de tegenstelling, de toeristsche plaatsen die er goed uit zien en waar de oorlog niet meer zichtbaar is.
Voor mij was het kamp een evaring in minimale omstandigheden terwijl voor sommige kinderen het gewoon luxe is, dat is raar.. Ik blijf er bij dat ik super blij ben dat ik in Nederland ben geboren en dat het feit dat ik hier geboren ben mede mijne goede toekomst bepaald blijft heel krom, want je gunt iedereen een goede toekomst in goede omstandigheden. Gebed is echt nodig!
Voor meer informatie over het project ga naar:
http://www.projektduga.nl/ 
