Kroatië!
De afgelopen twee weken zijn heel veel dingen gebeurd met zowel hoogte- als dieptepunten. De heenreis was al een punt op zichzelf. In Oostenrijk kwamen we met panne te zitten midden in de nacht. We hebben wat uurtjes doorgebracht op een parkeerplaats net voor de langste tunnel, waar we btw later niet eens meer doorheen zijn geweest. Op de parkeerplaats hebben we een toffe tijd gehad met gebed en aanbidding, lekkere warme chocomel en voor die koffiedrinkers, koffie om wakker te blijven ;). We hebben de reis opgepakt na aanraden van een Oostenrijkse wegenwachtman. En uiteindelijk op een heuvel in Kroatië met een versleten koppelingsplaats gestrand een uurtje voor onze eindbestemming. Een deel van ons kon met het ene busje verder en een aantal andere en ik werden vriendelijk ontvangen door een Kroatisch echtpaar waar we hebben genoten van de limo, Kroatisch koffie, appels en peren uit eigen boomgaard en foto’s van hun kleinkind en kinderen. De man was heel ontroerd toen we weggingen wat mij erg raakte.
Uiteindelijk zijn we toch op plaats van bestemming gekomen na 32 uur. Waar ik erg aan moest wennen was het klimaat en het wat minder gestructureerd leven dat daar geleefd wordt, aan de ene kant is dat een hele relaxte manier van leven en aan de andere kant merkte ik dat ik gewoon structuur nodig heb. Dan weet ik wat er van me verwacht wordt en waar ik aan toe ben.
De eerste week hebben we de volgende dingen gedaan: we zijn naar de markt in Kladusa (Bosnië) geweest, hebben we gezwommen in een poelje, hebben we elke morgen stille tijd gehad en elke avond een tof kampvuur, zijn we naar een van de mooiste parken in Kroatië geweest (waar ik voor het eerst watervallen heb gezien), hebben we een terrasje gepikt na dat we ons hadden ingeschreven bij de politie, zijn we uiteten geweest en hebben we toen jumbopizza’s gegeten, en zijn we na oma Kika geweest. Er is gewerkt aan het programma voor het kampweek, is er geklust en heb ik twee stukken hout gehakt en zijn er nog veel meer dingen gebeurd die ik zo een twee drie niet meer weet. Dit alles trouwens in willekeurige volgorde opgenoemd.
Toen gingen aan het einde van de week na de Adriatische kust naar het eiland Ugljan. Vrijdags vertrok de eerste lichting om daar te helpen met tenten op te zetten, ik zat bij de tweede lichting die zaterdags vertrok. Aangekomen was ik verbaasd over de helder blauwe zee waar ik later nog vaak in heb gezwommen, gesnorkeld en gesurft. De krekels begonnen ’s morgens vroeg al in koor en eindigde ’s avonds laat waarna je heerlijk kon luisteren naar het gekabbel van de zee.
Er waren 40 kinderen op het kamp wat dus best een grote groep was. We hebben een hele toffe week gehad waarin je duidelijk kon zien dat God aanwezig was. We hebben leuke spellen gedaan, met handen en voeten dingen duidelijk proberen te maken wat na een aantal dagen al veel makkelijk ging, we hebben met ze gezwommen, elke dag een toffe ochtendprogramma gehad en ’s avonds de poppenkast en natuurlijk de bonte avond. Het was mooi om te zien dat kinderen een keuze voor God maakte. We zijn ook een dag met ze alle op een hoge berg geweest waar iedereen genoot van het mooie uitzicht. En toen we weer beneden waar we heerlijk hebben genoten van ijsjes. Ik heb echt genoten deze twee weken van alles wat er om me heen gebeurden, de kinderen en de andere mensen om me heen. Btw naast de watervallen heb ik voor het eerst bergen gezien J en heb ik echt genoten van de mooie natuur die God gemaakt heeft, ik kan uren kijken en me niet vervelen. Dit is veel beter dan tv.. :P. Wat ik nogmaals wil aangeven is dat we zo dankbaar mogen zijn met alles wat we hebben en dat we nergens een gebrek aan hebben.
Laku noć!
oftwel weltrusten...
