Ik droomde dat ik een interview had met God.
Zo dus jij wilde mij graag interviewen? vroeg God.
Als U tijd hebt, zei ik.
God glimlachte.
Mijn tijd is de eeuwigheid. Wat voor vragen had je mij willen stellen?
Wat verbaast U het meeste aan de mensheid?
Dat ze de kindertijd maar niks vinden, ze willen zo snel mogelijk groot worden en dan verlangen ze weer naar kind te zijn. Dat ze hun gezondheid kwijtraken om geld te verdienen en dan hun geld kwijtraken om weer gezond te worden. Dat ze door zich zorgen te maken over de toekomst het heden vergeten zodat ze niet in het heden én de toekomst leven. Dat ze leven alsof ze nooit zullen sterven en sterven alsof ze nooit hebben geleefd.
God pakte mijn hand
en we waren een tijdje stil.
Toen vroeg ik:
Kunt U een paar levenslessen noemen die U, als Vader, aan uw kinderen zoudt willen leren?
God antwoordde met een glimlach.
Dat ze niet kunnen zorgen dat iemand hun liefheeft.
Wat ze wel kunnen is zichzelf laten liefhebben.
Dat het niet goed is zichzelf met anderen te vergelijken. Dat niet degene rijk is die het meeste heeft maar die het minste nodig heeft. Dat we bij mensen die we liefhebben in een paar seconden diepe wonden kunnen ophalen, waarna het vele jaren duurt om ze weer te helen. Te leren vergeven door vergeving in praktijk te brengen. Dat er mensen zijn die erg veel van hen houden, maar die eenvoudig hun gevoelens niet kunnen uiten of laten zien. Dat twee mensen naar hetzelfde kunnen kijken en toch iets verschillends zien. Dat het niet altijd genoeg is om door anderen vergeven te worden, maar dat ze zichzelf moeten vergeven.
En dat Ik hier ben, Altijd
Auteur: Neale Donald Walsch 
