Al zittend in de trein kijken mijn buurvrouw en ik naar een torretje die de strijd met de zwaartekracht aan probeert te gaan. Hij probeert van het tafeltje naar het raam te klimmen. Helaas voor hem loopt het tafeltje schuin omhoog. Elke poging die hij onderneemt eindigt op zijn ruggetje. Waar naar hij al wippend weer op zijn pootjes komt te staan. Of dat mijn buurvrouw hem een handje helpt, want na tig pogingen blijft ie steeds langer op zijn ruggetje liggen. Als er wordt omgeroepen dat we bij het eindstation zijn. Neemt mijn buurvouw die een Engelse blijkt te zijn het beestje op met de bedoeling hem vrij te laten buiten de trein. Als ik even later naar beneden loop zegt ze, I lost him, waarop ik antwoord, I think he will survive. We stappen de trein uit en wensen elkaar een fijne dag.