Openbaringen 21:1-8
En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer. En ik zag de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid, die voor haar man versierd is.
En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.

En Hij, die op de troon gezeten is, zeide: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. En Hij zeide: Schrijf, want deze woorden zijn getrouw en waarachtig. En Hij sprak tot mij: Zij zijn geschied. Ik ben de alfa en de omega, het begin en het einde. Ik zal de dorstige geven uit de bron van het water des levens om niet. Wie overwint, zal deze dingen beërven, en Ik zal hem een God zijn en hij zal Mij een zoon zijn. Maar de lafhartigen, de ongelovigen, de verfoeilijken, de moordenaars, de hoereerders, de tovenaars, de afgodendienaars en alle leugenaars – hun deel is in de poel, die brandt van vuur en zwavel: dit is de tweede dood.

Eens zal ons bestaan op deze aarde ophouden en zal er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde komen. Aan de ene kant lijkt dat soms zo ver weg dat het voor mij een ver van mij bed idee is. Maar toen ik gisteren dit stukje las dacht ik het is eigenlijk niet eens zo ver weg. Ik heb het hier op deze aarde best naar me zin maar ik besefte me dat straks alles veel mooier is, zo veel mooier dat je het eigenlijk niet eens kunt voorstellen. Straks zal er geen pijn en leed meer zijn en zal alles goed zijn. Is dat niet iets waar we naar uit mogen kijken? En dat je er soms toch ff stil bij gezet mag worden..