Misschien vind je een blog niet de juiste plek voor dit onderwerp of vind je mijn openhartigheid ongepast. Toch wil ik over dit onderwerp iets kwijt. We kunnen er wel flauwe en dubbele grappen er over maken, waarom zou ik er dan niet iets serieus over kunnen schrijven. Iedereen heeft zo zijn eigen mening hierover en hieronder kun je mijn mening/beeld/visie, hoe je het ook noemen wilt, lezen.

Na een avond zoals gisteren (22.03.07) waar het onderwerp seks telkens weer als gespreksonderwerp terug kwam op verschillend manieren. Van leuk tot heel flauw, wil ik er toch iets over kwijt. Als je om je heen kijkt in deze maatschappij dan zie je dat seks een belangrijk issue is in bijvoorbeeld grappen/muziek/films etc. Mensen zoeken liefde in de vorm van seks om een bepaalde leegte te vullen. Alleen zullen ze die leegte niet kunnen opvullen en telkens weer op zoek gaan naar iets dat wel opvult. Alleen als mensen God vinden, zal die leegte opgevuld worden.

Sinds gisteren weet ik dat ik best naïef ben op het gebied van seks (nee.. ik denk niet na als ik met bierfiltjes speel dat als je ze op een bepaalde manier legt dat het wel iets zou kunnen voorstellen..) Men noemt me dan wel naïef, ik heb heus wel over dit onderwerp nagedacht. Ik zie seks als iets moois, iets geweldigs, iets intiems en persoonlijks maar tegelijk ook spannend en toch iets engs. Ik zie het ook als iets waarmee ik wil wachten totdat ik mijn toekomstige man het ja-woord heb gegeven. Waarom? Dat wil ik graag uitleggen. In de bijbel kun je lezen dat als mensen gemeenschap hebben dat man en vrouw één worden (Efe 5:31, Matth 19:4-6). In Gods ogen ben je dan getrouwd en behoor je elkaar toe. Er staat niet letterijk in de bijbel: 'zij zult niet seks hebben voordat gij getrouwd zijt'. Waarom dan geen sex voor het huwelijk? Ik heb wel eens mensen gesproken die dachten dat ze de 'ware' hadden gevonden en dat ze toch wel gingen trouwen en daarom al voor het huwelijk gemeenschap hadden. Toch gingen deze relaties uit en hadden ze spijt dat ze het hadden gedaan. Zoals al genoemd is, word je één als je gemeenschap hebt. Je geeft jezelf, en je kan jezelf niet aan meerdere personen geven net zo min je op bijvoorbeeld vier plaatsen tegelijk kan zijn. Als je dus met meerdere mensen gemeenschap hebt gehad, heb je dus telkens een stukje van jezelf weggeven en zal dat nooit meer één kunnen zijn. Het gaat veel dieper dan mensen vaak beseffen, vooral ook op geestelijk gebied.

Het trouwen zou je kunnen zien als een hulpmiddel om jezelf als het ware te beschermen. Als je trouwt, geef je je ja-woord en wordt je met elkaar verbonden. Dit is niet zomaar een beslissing die je neemt, het is iets waar je je hele leven aan verbonden zit, todat de dood je scheidt. Dus je moet ook goed nadenken voordat je je ja-woord geeft. Verder vind ik gemeenschap hebben iets unieks, je maagelijkheid weggeven is iets wat alleen jij kan. Je kan het zien als het uniekste cadeau op aarde. Dat is ook een reden waarom ik er mee zou wachten. Jij hebt iets weg te geven wat alleen jij kan en wat een speciaal cadeau is die je tijdens je huwelijksnacht weggeeft.

Het lichamelijk aspect van het huwelijk is een mooi aspect het is iets goeds en je mag er ook gewoon van genieten (er moeten toch nakomelingen komen, wil het mensenras niet uitsterven.. ;) ). God heeft het als iets goeds bedoeld en niet zoals sommige mensen denken als iets slechts. Wat wel is, is dat een relatie wel dieper hoort te gaan dan alleen het lichamelijke aspect. Het hoort te draaien om het houden van, iemand met je hele hart lief hebben. Helaas zie je dit in de wereld steeds minder en draait het alleen maar om het plezier. Het plezier dat die bepaalde leegte niet op zal vullen, waardoor mensen stuk gaan. Dus wees voorzichtig in de beslissingen die je neemt op dit gebied, het heeft denk ik bepaalde consequenties die je niet van te voren kan zien.